(...) Wieczorami chłopiec otwierał okno, siadał na łóżku i przeglądając rozkład jazdy nasłuchiwał odgłosu przejeżdżających pociągów. Pewnego wieczoru ojciec uległ namowom syna, zabrał malca na dworzec by pokazać mu pociąg, który dotąd figurował tylko jako wytłuszczony, czerwony druk na kartach rozkładu.
Z peronowych megafonów popłynął dźwięk zapowiedzi: "...Pociąg pospieszny z Warszawy Wschodniej..." Chłopiec stał podekscytowany, za kilka chwil skład, który do tej pory był tylko numerem w jego rozkładzie, miał przestać być anonimowy.W oddali gdzie estakada znikała za łukiem, dało się słyszeć dudnienie silnika, na gładkiej powierzchni szyn błysnął złocisty refleks świetlny, z ciemności wyłaniała się sylwetka pojazdu.
Skład z impetem wtoczył się na peron, pisk hamulców wdarł się w małe chłopięce uszy po czym zupełnie zamilkł, poddając się ustąpił miejsca miarowemu odgłosowi ciężkiego diesla, malec stał tuż przy niej, obserwował, zapamiętywał, upajał się chwilą...Włączone światło rozświetlało wnętrze maszynowni rzucając blask na srebrzystą izolację kolektorów by po chwili zniknąć, ponownie zalewając pomieszczenie ciemnością. Drzwi od kabiny otworzyły się, odwróciwszy się tyłem człowiek zszedł po drabince i uziemiając się stopami z płaszczyzną peronu opadł na drewnianą ławkę rodem z minionego ustroju.
Chłopiec zostawiwszy za sobą ojca zbliżył się nieśmiało by zajrzeć do wnętrza maszyny... Wszystko spowite było tajemnicą wieczoru, jedynie liche światła lampek kontrolnych odzierały sylwetki przyrządów. Ojciec w oddali bacznie obserwował poczynania swego syna i gdy zamierzał zawołać by się zbytnio nie oddalał, cały ceremoniał wymiany pasażerów przerwał ostry dźwięk konduktorskiego gwizdka. Maszynista dźwignął się z ławki i spokojnym, pewnym ruchem wspiął się do wnętrza kabiny, chwilę tkwiąc w otwartych drzwiach obserwował peron. Gdy zamigotały latarki, zniknął w ciemnościach, wolno pracujący silnik nabierał teraz wyższych obrotów, pociąg ruszył, wagony w towarzystwie cichego szumu obręczy opuściły stację (...)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz